با صدای گرفته‌ای تلفن را جواب می دهد، دل پر دردی دارد از بی توجهی شاگردانش، شاگردانی که سال‌های زیادی را صرف تربیت آنها کرده ولی حالا سراغی از او نمی گیرند. نام سید مرتضی سیف زاده، قهرمان و پیشکسوت وزنه برداری برای ورزش اصفهان و ایران آشناست؛ کسی که برای ورزش این دیار مو سپید کرده و افتخارات زیادی به ارمغان آورده است.
پیشکسوت وزنه برداری اصفهان که 81 سالگی را پشت سر گذاشته در گفت و گو با «زاینده رود» از تنهایی این روزهای کرونایی می گوید و توصیه هایی هم برای دیگر سالمندهای اصفهان دارد. سیف‌زاده که هنوز ورزش، اولویت اصلی زندگی اش است و معتقد است«ورزش تاریخ انقضا ندارد» در خانه ورزش می کند تا سلامتی قرین جریان زندگی اش باشد.
استاد سیف‌زاده متولد 1318 اصفهان است، ورزش را از سال 1335 آغاز کرده و بیش از نیم قرن است که زندگی و شب و روزش با ورزش مأنوس شده است . او پس از کسب عناوین متعدد از جمله چند دوره قهرمانی ایران و نایب‌قهرمانی مسابقات بین‌المللی شوروی و البته بدشانسی‌هایی که دستش را از عناوین مهم‌تر کوتاه کرد و در ادامه قبول مسئولیت‌هایی که ریاست هیئت وزنه‌برداری استان اصفهان و سرپرستی تیم‌های ملی در سال‌های گذشته بخشی از آنهاست، در حال حاضر در سمت مشاور عالی پیشکسوتان فدراسیون تجارب خود را در اختیار وزنه‌برداری ایران قرار می‌دهد.
در تماس با این پیشکسوت ورزش اصفهان از او درباره فرا رسیدن روز جهانی سالمند می پرسیم. سیف‌زاده می‌گوید: «از زمانی که این ویروس منحوس شیوع پیدا کرد به ناچار خانه‌نشین شده‌ایم. امیدوارم کرونا هرچه زودتر از تمام دنیا برود و دوباره به شرایط عادی برگردیم. اگر شهدا قهرمانان واقعی این مرز و بوم هستند، امروز هم پرستاران و پزشکان قهرمانان سلامتی هستند و در این مدت خیلی زحمت می‌‌‌کشند و باید برای سلامتی خودمان و عزیزان‌مان به هرچه آنها و مسئولان بهداشت می‌گویند عمل کنیم. از مردم خواهش می‌کنم در منزل بمانند تا خدا هم کمک کند و کرونا تمام شود چون اگر این کار را نکنیم و در کوچه و خیابان راه بیفتیم و ترافیک و تجمع درست کنیم شاید خدای نکرده بیماری دوباره زیاد شود و معلوم نیست چه زمانی به شرایط عادی برگردیم.»
پیشکسوت وزنه برداری اصفهان ادامه می دهد: « سال های بسیاری از عمرم را صرف تربیت ورزشکاران زیادی در اصفهان کرده ام بدون هیچ گونه حمایت و امکاناتی ولی حالا هیچ کدام از این کسانی که روزی شاگرد من بوده اند از من سراغ نمی گیرند، پیری روند عمومی زندگی است، همه به این سن می رسند و پیری را تجربه می کنند. جوان ها بدانند اگر حالا سالمند ها را تکریم کنند در پیری شان تکریم می شوند».
سیف زاده با بیان اینکه این دوران هم می گذرد و هر که خوبی کند به خودش کرده است، می گوید:« من از سالمندان می خواهم که خودشان به خودشان توجه داشته باشند و ورزش را فراموش نکنند. در همین خانه هم می توان ورزش کرد، اگر بخواهیم».
از این پیشکسوت وزنه‌برداری اصفهان و ایران می‌خواهم خاطره‌ای از هم‌دوره‌ای‌های خود بگوید. به سراغ محمد نصیری قهرمان وزنه‌برداری المپیک، آسیا و جهان می‌رود و می افزاید: «زمانی که محمد نصیری در تهران تمرین می‌کرد یک روز به شخصی گفته بود خیلی دوست دارم این مرتضی سیف‌زاده را از نزدیک ببینم. از وقتی که به اردوی تیم ملی دعوت شدم و برای اولین بار یکدیگر را دیدیم به دوستان صمیمی و نزدیک تبدیل شدیم و از آن روز تا به حال که این همه سال گذشته همیشه از حال هم باخبر می‌شویم و هر فرصتی پیش بیاید به دیدن یکدیگر می‌رویم. ورزش همیشه باید همراه ارزش باشد و همین باعث شده رفاقت‌‌مان ادامه پیدا کند.»
ارسال دیدگاه
نظر شما در مورد این خبر چیست